حرفه
اميرخان در سال‌هاي 1973 و 1974 به عنوان بازيگر خردسال در دو فيلم ايفاي نقش كرد و بعد از آن پس از يك وقفه 11 ساله در فيلم بعدي خود ظاهر شد. پس از فيلم « از قيامت تا قيامت» و موفقيت‌هاي عظيم پيشنهادهاي بيشماري به سوي اميرخان سرازير شد و او در دهه 90 ميلادي در فيلم‌هاي زيادي بازي كرد كه معروف‌ترين آنها فيلم «دل» با بازي «اميرخان» و «مدوري ديكشيت» است. پس از آن اميرخان علاوه بر بازيگري به فيلمنامه‌نويسي هم رو آورد. در سال 1996 فيلم «راجا هندوستان» را بازي كرد كه در آن با «كاريشما كاپور» همبازي بود. اين فيلم پرفروش‌ترين فيلم آن دهه محسوب مي‌‌شود.
بازي اميرخان در نقش پليسي كه در مرز كشور با تروريست‌ها مي‌‌جنگد در فيلم «مسير شورش» (1999) توجه منتقدين سينمايي را بيش از پيش به سوي خود جلب كرد و با بازي در نقش منفي در فيلم «زمين» (1999) به كارگرداني «ديپا مهتا» به اين توجه و اطمينان قطعيت بخشيد.

اميرخان پس از فيلم‌هاي موفق «لاگان» (ماليات) و «آرزوهاي قلبي» در سال 2001 و تصاحب مجدد عنوان بهترين هنرپيشه، مدتي از بازي كناره گرفت و مدت سه سال چهره او بر سردر سينماها ديده نشد. او بيشتر اين مدت را در حال آماده‌سازي براي فيلم بعدي خود «قيام» بود. «قيام» داستان واقعي يك شهير هندي را به نمايش درمي‌آورد. هرچند فيلم «قيام» از ارزش والاي تاريخي و معنوي برخوردار بود و اميرخان به نحو احسن از عهده ايفاي نقش «منگال پندي» شخصيت اصلي آن برآمد ولي به دليل كم‌علاقگي مردم هند به فيلم‌هاي تاريخي و غيرعشقي، فروش متوسطي داشت و سومين فيلم پرفروش سال 2005 اين كشور شد. سال 2006 براي اميرخان با فيلم «آن را زعفراني كن» آغاز شد كه بار ديگر توجه منتقدين را به خود جلب نمود و او را برنده بهترين اجرا از نظر منتقدين ساخت. اين فيلم پرفروش ترين فيلم سال هند نيز لقب گرفت و نامزد حضور در اسكار شد. هرچند كه «آن را زعفراني كن» در اسكار توفيقي نيافت ولي در جشنواره بفتا در انگليس برنده جايزه بهترين فيلم خارجي گرديد. فيلم بعدي اميرخان «فنا» نام داشت كه در كنار «كاجول» بازي بسيار خوبي را ارائه داد. فيلم «فنا» هم مثل اغلب فيلم‌هاي اميرخان يكي از پرفروش‌ترين‌هاي سال گرديد. فيلم بعدي اين بازيگر محبوب «ستارگان زمين» نام دارد كه دسامبر 2007 اكران مي‌‌شود و پس از آن نوبت «‌ojjaL» و «‌‌‌‌‌‌‌‌inijahG» مي‌‌باشد كه قرار است در سال 2008 ساخته شوند.

زندگي خصوصي
اميرخان سالها پيش عاشق دختر همسايه‌شان «رينا دوتا» شد اما پدر و مادر اميرخان به او اجازه ازدواج با اين دختر را نمي‌‌‌دادند. همين كه اميرخان 21 ساله شد از «رينا» خواستگاري كرد. رينا هم پذيرفت و آنها با يكديگر ازدواج كردند هرچند «رينا دوتا» در يكي از فيلم‌هاي اميرخان در صحنه كوتاهي حضور يافت ولي يك بازيگر حرفه‌اي نيست. او در يك آژانس مسافرتي كار مي‌‌كرد. اميرخان و رينا تا مدتي ازدواج خود را از همه مخفي كردند زيرا فيلمسازان بيشتر راغب بودند اميرخان در آن سال‌هاي اوج جواني تبديل به يك بت سينمايي شود ولي ازدواج جلوي اين اتفاق را مي‌‌گرفت و خواه، ناخواه تعدادي از هوادارانش را كم مي‌‌كرد. وقتي خبر عروسي اميرخان بين همه پيچيد، تعجب همگان را برانگيخت و خبر در همه روزنامه‌ها و مجلات چاپ شد.
زندگي مشترك اميرخان و رينا همچنان ادامه داشت و آنها در محيطي ظاهرا آرام و بدون تنش صاحب دو فرزند شدند؛ يك پسر به نام «جونير» و يك دختر به نام «آيرا». اميرخان راه پيشرفت و شهرت را به سرعت مي‌‌پيمود و رينا گاهگاهي با او همكاري مي‌‌كرد. او تهيه‌كننده فيلم پرفروش «لاگان» هم بود. ناگهان در دسامبر سال 2002 اميرخان بدون مقدمه تقاضاي طلاق كرد و اين خبر بار ديگر همچون خبر ازدواج او باعث حيرت همه گرديد. آن دو در همان سال و پس از 16 سال زندگي مشترك از يكديگرجدا شدند و رينا حضانت فرزندانش را به عهده گرفت. اواخر دسامبر سال 2005 اميرخان بار ديگر ازدواج كرد. همسر او «كران رائو» دستيار كارگردان فيلم «لاگان» بود. او در زمان ازدواج 41 سال داشت در حالي كه عروس 16 سال از او كوچك‌تر بود.
اما روابط اميرخان و كران رائو هم چندان گرم نيست. آنها بعد از گذشت نزديك به دو سال از آغاز زندگي مشترك، مدتي است كه جدا از هم زندگي مي‌‌كنند و بينشان شكرآب شده است. بعضي از مطبوعات هم خبر از علاقه اميرخان به راني موكرجي مي‌‌دهند و شنيدن اين خبر براي «كران» خيلي سخت و سنگين است زيرا راني يكي از دوستان نزديك اوست. به هر حال هنوز معلوم نيست كه كران چه عكس‌العملي نشان خواهد داد. آيا اين خبر را كاملا ناديده مي‌‌گيرد و به زندگي‌اش با اميرخان ادامه مي‌‌دهد و يا با عصبانيت از اميرخان مي‌‌خواهد بين او و راني يك نفر را انتخاب كند. هنوز هيچ‌چيز معلوم نيست.

جديت در كار  

معروف است كه اميرخان در آن واحد فقط در يك فيلم بازي مي‌‌كند (اين موضوع در عالم سينماي باليوود كه بازيگران سرشناس آن معمولا در دو يا چند فيلم در يك زمان بازي مي‌‌كنند، عجيب است) دليل اين كار او اين است كه مي‌‌خواهد حداكثر توانش را براي هر فيلم به كار گيرد. بعضي از مخالفان او مي‌‌گويند اين جديت گاه سبب مي‌‌شود كه با كارگردان‌ها درگير شود زيرا برخي از آنها به اعتراضات اميرخان توجه نمي‌‌كنند و بدون اين‌كه او از بازي در يك صحنه راضي باشد، به سراغ صحنه بعدي مي‌‌روند.
مي‌‌گويند او يك كمال‌گراست. اغلب از او ايراد مي‌گيرند كه زيادي روراست است و گاه مي‌‌گويند از خودراضي است و خودش را از كارگردان‌ها و همكارانش برتر مي‌‌داند ولي شايد تمام اين ايرادها و تهمت‌ها به اين دليل باشد كه او اعتقاد دارد بايد تمام وجودش را وقف حرفه‌اش كند. او در زمان ضبط فيلم «رنگ‌ها» (1995) لباس‌هاي خدمتكارش را قرض گرفت، در فيلم «غلام» (1998) زيرنظر مربي پردل و جرات بدلكاري تعليم رانندگي مسابقه را ديد و براي بازي در فيلم «زمين» (1999) تمام حسن شهرتش را يك‌دفعه فراموش كرد. شايد وسواس اميرخان به كارش به‌خاطر كار گذشته او در تئاتر و شايد به دليل تعاليم بي‌‌وقفه عمويش «نصير حسين» در فيلم‌هايي نظير «منزل» و «زبردست» باشد.
در حقيقت اين «بازيگر متفكر» در بيشتر كارهاي پشت صحنه دخيل است و چهره دست‌نخورده و معصومانه‌اش با داستان‌هاي رمانتيك رومئو و ژوليت كاملا هماهنگي دارد و همدردي تماشاچي را برمي‌انگيزد و اين تصوير ذهني به او اجازه نمي‌‌دهد كه در بازي در نقش‌هاي منفي به اندازه كافي موفق باشد.
اولين فيلمي كه در آن اميرخان از حالت يك جوان مجرد و گاه نوجوان بيرون آمد و تبديل به يك جوان عاقل و بالغ شد، در سال 1995 و فيلم «‌‌‌‌‌‌‌‌moT elekA muH elekA» بود. او كه در آن زمان خود صاحب اولين فرزند خود «جونير» شده بود، درباره آن فيلم مي‌‌گويد تجارب شخصي من و احساسم نسبت به پسرم كمك مؤثري به ايفاي آن نقش كرد.اميرخان هنرپيشه قهاري است و در اين راه از چهره‌اش هم كمك‌هاي شاياني گرفته است. او محبوب دوستداران سينماي هند است وصرف حضور او در يك فيلم، تماشاچيان بسياري را به سينما مي‌‌كشاند.